enkaz

tıkıldım yine buhranların odasına
köpek dişlerini göstererek
geliyor canavarlaşmış duvarlar üstüme

etlerim dökülüyor parça parça
ilk kalbim düşüyor yere
milyon kez ölümün sancısıyla
hücreleri dağılıyor vurduğu son "küt" le
ne yana baksam
bir günümün cenazesi yıkanıyor susuz
on iki yılın kurtlanmış leşi
salıyor kokusunu
dayanamıyor gözlerim seyre
iki sevgili gibi
el ele bırakıyor boşluğa kendini

miras alıyor göz yaşımı kulaklarım
ağlıyor
çarmıhdaki ruhumun iniltisine
duvarlar üflüyor sur"u
kırılıyor cam gibi
kıyamet çığlıklarıyla sağlı sollu


tanrım ellerim!
ellerime biraz zaman
yumrukluyorum duvarları
her vurduğum yumrukta
bir tutam ömür düşüyor saçlarımdan


ihanet bu!
yapışıyor boğazıma ellerim
ellerimi ellerimle kırıyorum

bebemin sesi dokunuyor
gögüs uçlarıma
"anne" diyor
"bırakma beni açım"
en temiz kırmızısından emziriyorum yavrumu
helaldir
ar" dır iç

ve
patlıyor iki volkan şiddetle

hadi oğul
topla annenin enkazını
sağlamken ayakları

tanrım!
aç artık kapıyı...

...


26.05.2008